Floor en Nienke; Alkmaar AA race

Hoe we begonnen tot en met de AA Race 

Het begin
Ons dubbel twee avontuur begon bij de openingstocht in 2016, onze stuurvrouw zei dat we zo gelijk roeiden, daar moesten we echt wat mee doen!
Het duurde niet lang of we hadden Eric van de Meent bereid gevonden om ons te coachen. In oktober zaten we voor het eerst in de dubbel twee. Ik roeide nog maar een paar maanden, dus vond het allemaal maar erg wiebelig.
Eric was daar, met veel positieve woorden en veel verbeter punten. Vooral de inpik en later de uitpik oefenen we eindeloos op. Soms hebben we het ineens te pakken en vliegt de boot over de Eem, soms hebben we het niet en zit ik ontzettend gefrustreerd in de boot omdat het niet gaat zoals ik wil.
Vorig jaar waren de club kampioenschappen ons eerste wedstrijdje. Onze sport carrière gaat niet verder terug dan 2 jaar geleden toen we begonnen met roeien. Daarvoor hebben we allebei vrij weinig gedaan op sport gebied. Het kapot gaan in de boot is iets wat we moesten leren, of eigenlijk nog steeds moeten leren. Wedstrijdjes doen zijn we niet gewend dus dat maakt het extra spannend en speciaal.
Zonder concurrentie winnen we op de clubkampioenschappen onze eerste beker, die we overigens nooit meer terug gezien hebben?! De eemhead volgt, weer super spannend, met heel veel mensen die ons aanmoedigen vechten we door tot het einde, we winnen natuurlijk niet maar waren blij met de tijd. Het smaakt naar meer!
De winter gaat voorbij in de gladde vier, we schaven de inpik en natuurlijk de uitpik bij, zitten veel op de ergometer en in februari stappen we eindelijk de twee weer in. Wat voelt dat fijn! Die twee is wel echt onze favoriete nummer. De tweehead spookt even door ons hoofd, maar die laten we voorbij gaan. De AA Race  wordt ons eerste wedstrijdje om dit jaar mee te beginnen. Onze eerste wedstrijd op ander water!

De AA race
Eric en Kees van Bueren gaan mee, allebei in de skiff. Zaterdag rigger ik met de mannen de boten af en laat ze op, op de grote botenwagen. Ik voel me erg onhandig bij die twee super ervaren mannen. Maar ik vermaak me ook goed met het kijken hoe die twee dat allemaal als een geoliede machine samen aan het regelen zijn.
Zondag 11 uur vertrekken we, de zon schijnt, het is warm, we hebben er zin in! Kees heeft koffie, thee en gevulde koeken. Onderweg rijden we langs allemaal prachtige tulpen velden. We komen als een van de laatste aan in Alkmaar. Riggeren de boten weer op, ik word er al handiger in, halen onze start nummers op, eten wat en wachten een uur voordat we het water op kunnen. Zo’n eerste wedstrijd op ander water, bij een andere club is een heel avontuur voor Nienke en mij. Het heeft iets bijzonders. Iedereen is bezig met hetzelfde: zorgen voor je boot, lang wachten en daarna hard roeien.
Eric is de rust zelve, zo lang mogelijk wachten voordat je vertrekt is zijn motto, Nienke en ik zijn gespannen, er gaan al allemaal viertjes in terwijl de tweeën eigenlijk eerst moesten, we worden ongeduldig en  dan  ‘mogen’ we eindelijk onze boot er in leggen. Omdat er een hele rij staat van wachtende boten, hebben we onze boot lang op onze schouders,  mijn armen zijn al moe voordat we nog moeten beginnen. In een brandende zon roeien we 5 km op naar de start. Handig, we zien gelijk hoe we straks moeten varen. Het is prachtig water, mooie rieten kanten, leuke omgeving.
Bij de start liggen we met alle boten in een heerlijk zonnetje 45 minuten stil. De tweetjes zien er allemaal erg profi uit: gekleed met dezelfde petjes en dezelfde zonnebrillen. Het is blijkbaar de trend om zoveel mogelijk op elkaar te lijken. Ik weet niet of ik dat nou verschrikkelijk vind of wel indrukwekkend…
En dan mogen we naar de start. Twee meiden uit Amersfoort zijn onze enige concurrenten, ze starten voor ons, Nienke (zit op boeg) heeft ze na de start nooit meer gezien, niet echt een goed teken hé?
Vier km lang is de AA race, langs 3 molens (vraag maar aan Kees hoe mooi die waren), 2 bruggen, weinig bochten. We worden ingehaald door 1 van de veteranen tweetjes. In mijn hoofd zitten Eric zijn coachende woorden : ‘kom op, op die benen, blijven trappen, lekker douwen, schouders laag, let op de inpik enz.’ Halverwege komt er ineens een harde tegenwind opzetten. De vermoeidheid is al toegeslagen. Er zijn nog twee tweetjes die op ons inlopen. Maar we geven ons niet gewonnen. Het lukt hen gelukkig (net) niet om ons in te halen. Moegestreden komen we over de finish. De tijd is niet top (19.59), de wind was hard, maar wat was het gaaf!!!
Langzaam roeien we terug, brengen de boot weer terug naar onze wagen, vangen Kees en Eric op, riggeren de boten weer af en wachten daarna onder genot van een drankje op de uitslag.
Verslagen zijn we door de meiden uit Amersfoort, we eindigen van alle tweetjes gelukkig net niet als laatste. Ook Eric en Kees worden verslagen door mannen met enorme spieren.
Even terugzoekend in de uitslagen van de AA Race kom ik in 2004 voor het laatst de Eem tegen. Dus hee, we hebben wel niet gewonnen, de Eem komt in ieder geval eindelijk weer eens voor in de Alkmaarse uitslagen!

Nienke en ik zijn enthousiast! We willen meer, en beter!