Vogelvrij zeilen

Sommigen verblijven een paar dagen in een klooster. Anderen ondernemen een survivaltocht. Weer anderen gaan zeilen. Allemaal voor één doel: een retraite, tot rust komen of jezelf weer eens bewijzen. Nu ben ik niet braaf genoeg voor een klooster, dus dat viel af. Survival? Mmm… Zeilen? Jazeker! Ik koos voor een combinatie van de laatste twee opties. Dan ligt het erg voor de hand om de Vrijheid (=merk boot) te kiezen genaamd ‘Vogelvrij’. Onze vereniging is in het bezit van deze boot. Nooit gezien? Kan zijn, omdat hij meer onder dan op het water heeft gelegen… Maar nu zou die dan nagenoeg lekkagevrij zijn. (En zo niet, dan ligt er meer accent op de survival, toch?) Even terzijde: wat is het toch een bijzonder groot goed dat onze boten zo goed in de vaart worden gehouden door een stel enthousiaste leden/vrijwilligers. Echt een stille kracht! De kracht van vrijwilligers geldt trouwens voor de hele club, de kurk waar BWV De Eem op drijft.

Buitenboordmotor aangehaakt en… off we go. Nu had ik een vaag plan om op het Marker- en IJsselmeer te gaan zeilen. Verstandige mensen op de club hebben mij dat idee doen laten varen. Dus, vol goede overmoed werden het toch de Randmeren. Maar wel met een soort totale abstinentie van de moderne geneugten. (ach, toch iets van dat kloostergevoel…). Ik zou gewoon in het bootje slapen, telefoon uit, eigen potje koken op een primusbrandertje en ik hoefde helemaal niemand te spreken. Helemaal ok! Eenmaal aangekomen op het Eemmeer stond er geen wind, ook niet na een uur. Motor aangezet. Nu wil het geval dat deze motor niet in laag toerental kan draaien. Als ik ‘m laag draaide ging die uit. Verder kon die alleen maar hard. Niet zo handig bij bruggen en sluizen. Gelukkig net te handelen met uiterste concentratie. Dwz: op tijd uitzetten en de vaart uit laten lopen. De eerste dag dacht ik te gaan overnachten een paar honderd meter na de Nijkerkersluis. Maar na mijn diner genuttigd te hebben stak de wind op. Zonde om daarvan niet te profiteren. Dus, de boel weer opgetuigd en weer onder zeil gaan. Gezeild tot ver na zonsondergang en helemaal tot het eiland op het Wolderwijd genaamd ‘De Zegge’. Het eiland ligt vlak voor de haven van de plaats Zeewolde. Daar tegen een rietkraag voor anker gegaan en weer onder zeil maar nu in de meest letterlijke zin. Nou ja, ‘voor anker’; ik heb een zware steen laten zakken wegens gebrek aan een anker. Werkt ook. Zou ik het droog houden die nacht? Vond het wel spannend. Maar gelukkig, toen ik wakker werd kwam het binnengelopen water nog net niet boven de vlonders uit waarop ik lag. Weer geen zuchtje wind. Zelfs het riet bewoog niet en dat is heel bijzonder. Dan maar genieten van het zwemmen want het was tropisch warm. Na een tijdje begon het te waaien en steeds meer. Op naar Harderwijk. Daar even aan wal. (tja, totale abstinentie; alles goed en wel, maar toch maar langzaam afkicken; geen ‘cold turkey’ voor mij.) Teruggekomen bij de boot stond er warempel windkracht 4 beaufort. Dat liet ik mij niet ontgaan. Gezeild tot net voor de Roggebotsluis. Daar liet ik mijn steen weer zakken. Wilde eigenlijk de boot aan de wal parkeren maar wegens ondiepte kon dat niet. Toch even aan wal weer. Ook al omdat ik mijn taken als penningmeester moest waarnemen te weten het betalen en incasseren van de penningen. Logisch dat je dat doet onder het genot van een paar koude biertjes. Toen ik terugkwam zeg ik dat naast mijn Vrijheid twee boten hadden afgemeerd, een van de reddingsbrigade en een van Rijkswaterstaat. Twee mannen van de KNRM kwamen mij tegemoet lopen en vroegen mij: “Komt u uit Huizen, meneer”. “Ja, dat klopt, maar hoe weet u dat?”, vroeg ik. “Omdat wij dit hebben opgemaakt uit een kledingstuk die wij in uw boot hebben aangetroffen.” Wat bleek nu: RWS had de boot aangetroffen zonder bemanning, ogenschijnlijk zonder anker. Zou er iemand van boord gevallen zijn? Immers, er lag ook een grote plas water in de boot. RWS heeft daarop de KNRM ingeschakeld uit Elburg. Ik kon het gelukkig allemaal uitleggen. Net op tijd want ze stonden op het punt een helikopter in te schakelen om te kijken of ik voor apegapen in het riet zou liggen. RWS was wel een beetje gepikeerd want ik had 10 man drie kwartier beziggehouden voor nop. Dat ik een steen had laten zakken hadden ze even over het hoofd gezien. Leg dat maar eens uit aan de bazen! Daarom hadden ze een manier bedacht om mij toch te bekeuren. “Jawel meneer, u heeft geen ankerboei gevoerd en daarom bent u in overtreding”. Nu moet ik de eerste boot van onder de 6 meter nog tegenkomen die een ankerboei hanteert, maar ala; maar niet al te veel heisa maken. Een ambtenaar in functie moet je gewoon niet kwaad maken tenslotte. De mannen van de reddingsbrigade vonden het wel geinig allemaal. Ze hebben mij nog in het donker naar het dichtstbijzijnde eiland gesleept waar ik aan wal kon liggen. (Toplicht zat niet op de boot, anders had ik misschien nog een bekeuring gekregen van RWS.) Dit maal koos ik er voor om niet in de boot te overnachten want de boot liep steeds sneller vol, had ik in de loop van de dag gezien. Ik vreesde dat ik het deze keer niet droog zou houden. Dus lekker rustig onder de bomen geslapen, gelukkig miervrij. Ik kwam dus goed aan mijn survivaltrekken. Inderdaad, de volgende ochtend dreven de vlonders in de boot; ik had dus een goed besluit genomen! Weer was het zo dat er aanvankelijk geen wind stond maar in de loop van de dag zich een krachtige bries ontwikkelde. Ik besloot om terug te keren richting Baarn. Omdat ik te laat zou zijn voor de ophaalbrug in Eembrugge ben ik doorgevaren naar Huizen en heb de boot in alle vrijheid 50 meter van mijn huis geparkeerd. Klaar met de survival! De volgende ochtend de boot weer keurig afgeleverd in onze haven. Dit heeft zich allemaal afgespeeld in de week van 23 juli. Nu was het de bedoeling dat ik met dit verhaal het zeilen met onze Vrijheid een beetje zou promoten. Ik hoop dat dat gelukt is. Ik doe er nog een schepje bovenop: Vogelvrij zeilt lekker en is door één persoon makkelijk te bedienen. Je kan er met gehesen zeil mee onder de stenen brug door op de Eem. Er kan een spinnaker op en je kan in de trapeze staan. Verrassend veel bergruimte. Echt iets voor de nostalgici onder onze leden. En ik weet dat die er zijn! Tenslotte nog wat kenmerken: