Ontmoet roeiend Nederland
Voor de serie Ontmoet roeiend Nederland reizen cameraploegen het land door om zoveel mogelijk roeiliefhebbers in beeld te brengen. Van kamprechters en een vriendenclub, tot een coach en oud-Varsity winnaars. Een promotieactie voor het roeien dus.
Toen onze oudste kleinzoon in beeld kwam omdat hij coach van het jaar 2019 geworden was en men ontdekte dat hij uit een al 5 generaties roeiende familie kwam werd hem gevraagd om een familieacht samen te stellen. Dat was gauw geregeld.
Op een winderige koude januari- zondag trokken wij, mijn man Gerard (Viking) en ik, mijn broer uit Winsum (de Hunze), mijn zus uit Moergestel (Thor) twee zonen (Triton) en twee kleinzonen (Skoll en Saurus in Maastricht) en een schoonkleindochter (Willem II) naar Asopos De Vliet in Leiden. We werden er in het prachtig gelegen clubgebouw hartelijk ontvangen door een bestuurslid, kregen (slappe) koffie uit plastic bierglazen en dronken die staande op in een koude, ongezellige kantine vol studenten. Even kreeg ik heimwee naar onze gezellige Recover! Na een tijdje rondhangen arriveerde de cameraploeg, bestaande uit één man. Hij wilde eerst een interview met de oudste van de roeiende familie, mijzelf dus. Gelukkig mocht Gerard er ook bij staan en af en toe mijn woorden aanvullen. Het interview vond plaats in de (koude, tochtige) loods tussen de achten. Ik mocht vertellen over onze grootouders die in de twintiger jaren op de Maas in een acht roeiden, mijn ouders die zich verloofden in een dubbeltwee in de Biesbosch (hoe doe je dat?), onze neven en nichten van weerskanten die ook roeiden en nog roeien en onze beide zoons en kleinzonen die allemaal wedstrijd hebben geroeid, coachen of roeien. Het interview duurde vrij lang en inmiddels waren wij al door en door verkleumd. Toen mocht er een acht naar buiten. We kregen een prachtige Empacher wedstrijdacht en met 8 geoefende roeiers ( drie tachtigers, twee vijftigers en drie twintigers) en een stuurvrouw ( ikzelf dus), ging dat heel vlot. De stuurstoel was even een probleem. Ik paste er maar net in.
Gerard als altijd op slag, daarachter de zonen en kleinkinderen en mijn zus en broer die beiden nog tweemaal per week roeien. We kwamen ondanks de harde aanlandige wind goed weg van het vlot en direct al voelde ik dat het goed zat: de boot liep, er werd getrapt en er was rust in de recover. Prachtig! En dat met een stel roeiers die nog nooit met elkaar in de boot gezeten hebben. Helaas had ik een probleem met sturen, ik kreeg de boot niet op koers, we dreven af naar lager wal, maar met bakboord of stuurboord best lukte het mij toch om door de lage brug te komen waarbij we de riemen moesten intrekken. Wat een stress. Gelukkig ging het aanleggen dankzij schoonkleindochter op boeg perfect. Bij het uitstappen ontdekte ik pas de oorzaak van mijn probleem, de stuurtouwtjes waren ongelijk! Nadat de jongere roeiers de oudjes uit de boot gehesen hadden, gauw allemaal onder een warme douche en op naar een roeierslunch in een naburig eethuis. Iedereen at en dronk zich weer warm, de stemming was opperbest en de algemene mening was dat dit een bijzonder geslaagde dag was.
Voor herhaling vatbaar!
