Revanche op de Linge?!

Op 12 november deden vijf boten van De Eem mee aan de 40e editie van de Lingebokaal, een achtervolgingswedstrijd van ruim 6 km georganiseerd door Roeivereniging Leerdam (RVL)

Bij het verlaten van ons verenigingsterrein veroorzaken we een kleine verkeersopstopping. De botenwagen achter de auto is niet zwaar en niet breed, maar wel erg lang. Dat betekent dat je vanaf de roei met een ruime bocht de Bestevaer op moet draaien, omdat de trailer anders de paaltjes die de gemeente op de hoek heeft neergezet meeneemt. Dan helpt het niet als er daar een paar auto’s staan die het paadje op willen. Met wat slalommen lukt het uiteindelijk om de opstopping voorbij te komen. De meeste medebestuurders vinden het gedoe wel amusant, maar een haastige mevrouw op een scootertje bewijst dat blikken niet kunnen doden. Anders had ik dit zeker niet naverteld.

De aankomst bij RV Leerdam is een déjà vu, het ziet er precies zo uit als vorig jaar, de parkeerplaats van en het grasveld naast het prachtige historische verenigingsgebouw staan vol met botenwagens en daaromheen zijn roeiers van alle leeftijden en in allerlei verenigingskleuren druk bezig met het op- en afriggeren van boten. Het is perfect geregeld, de organisatie doet dit duidelijk niet voor de eerste keer. We mogen de botenwagen op de dijk afkoppelen en deze wordt door een tractor beneden in het veld neergezet.

Ruim op tijd om de Bestevaer en de Fluitzwaan op te riggeren en nog een kop koffie te drinken. De Kloek en de skiffs hebben wat minder haast, want die varen pas een blok later. Het is superweer, zonder dat ik er voor-de-tijd-van-het-jaar bij hoef te zeggen. De zon straalt, het is een graad of 15 en nagenoeg windstil. Kortom, niet zo handig dat ik geen korte broek heb. Half november!

Rondom het te water laten van de boten is het ondanks de goede organisatie en zoals bij de meeste wedstrijden een tikje stressvol. Er moeten zo’n vijftig boten het water op, maar er kunnen er maar zes tegelijk aan de pieren liggen en de andere roeiers staan met de boot in de handen te wachten. De KNRB zorgt voor extra vertraging door her en der een boot af te keuren vanwege ondeugdelijke heelstrings of ontbrekende boegballen. Veiligheid voor alles! Onze boten zijn gelukkig in orde, wat de KNRB registreert met een oranje tie wrap op de boegbal.

Als we eindelijk de Linge opdraaien genieten we van het oproeien, het is echt fantastisch roeiwater! Ik zit in de Bestevaer, met Frank op slag. Vorig jaar zijn we met de Lepelaar tweede geworden in ons veld, slechts één seconde achter de winnaars. We hopen in de Bestevaer net dat beetje sneller te zijn. De winnaars van vorig jaar zijn er ook bij, maar verder bestaat ons veld uit ploegen die er vorig jaar niet bij waren.

Bij de start is het het gebruikelijk gekrioel van bootjes die op startvolgorde proberen te gaan liggen. Bij dit mooie weer is het wachten niet zo erg als bij kou of bij regen. De mannen in een boot die na ons start zien er getraind uit. Als we die maar kunnen bijbenen!

Vlak voordat we mogen starten neem ik nog een slok water en denkend aan die seconde van vorig jaar giet ik de rest van de fles in het water. De boten worden een voor een opgeroepen om met een tijdsverschil van een seconde of vijftien een vliegende start te maken. Dat betekent dat je voor de startlijn op snelheid komt, maar dat de tijd pas gaat lopen zodra je –hopelijk op volle snelheid- over de startlijn vaart.

De eerste 500 meter van de 6,1 km roeien we volgens het boekje. Lange halen, goed doorvallen, toch snel keren, relatief rustig oprijden en vooral hard trappen! Gelijke inpik, gelijke uitpik. Tempootje 26 gok ik, dat hou ik wel 6 kilometer vol! Er is maar één issue. De boten die na ons zijn gestart hebben hun tijd niet besteed aan trainen en niet aan het lezen van het boekje en komen met een hoger tempo langzaam dichterbij. Ingehaald worden is niet het doel van een wedstrijd, dus ook bij ons gaat het tempo omhoog. In eerste instantie lopen de boten achter ons niet meer in, in tweede instantie begint de afstand weer groter te worden. Dat moeten we hebben! Dan hoor ik een verdacht geluid… ik vrees een verschuivend voetenbord. Dat moeten we dan weer niet niet hebben! Frank roeit gewoon onverstoorbaar door… misschien heb ik het wel verkeerd gehoord. De laatste 2500 meter zijn door het hogere tempo wel zwaar, ik roep naar Frank dat ik een nog hoger tempo echt niet trek. De Linge is bochtig, maar ik weet de boot keurig door de binnenbochten te sturen. Een fietsbrug waar je tegenaan kan varen heb je hier gelukkig niet. Voordat we finishen halen we nog twee vieren uit het veld voor ons in. Bij de finish ben ik uitgeput, tevreden en opgelucht. Wat een wedstrijd weer! Frank zegt dat zijn voetenbord inderdaad een klein stukje verschoof maar daarna vast bleef zitten. Dat is nou een geluk bij een ongeluk. Uiteindelijk blijkt dat we onze tijd van vorig jaar met een seconde of vijf verbeterd hebben.

Klaar voor de dag ben ik nog niet. In blok 3 mag ik de Kloek sturen. Gelukkig is er nog een half uurtje tijd om wat te eten, wat kleding te wisselen en de Coxbox uit de auto te halen. De Kloek ploeg, waar ik normaal op de Eem mee roei, heeft oranje teampetjes geregeld, dus ik wissel letterlijk en figuurlijk van petje.

Bij het oproeien geniet ik voor de tweede keer van de omgeving en zeg tegen de ploeg dat ze dat ook moeten doen, want op de terugweg krijgen ze geen kans om rustig om zich heen te kijken. Na de eerste twee kilometer gaan we uitlengen om de focus nog wat beter te krijgen. En ik laat 20 slagen hard roeien zodat we zeker weten dat de voetenborden goed vastzitten (nou ja, dat hadden we in de Bestevaer ook gedaan).

In een vier is het gekrioel bij de start nog wat lastiger dan in een twee, maar gelukkig hoeven we niet heel lang te wachten. Energie om zelf te roeien heb ik niet meer, maar de ploeg is er duidelijk klaar voor. Het is hun eerste wedstrijd in de gladde vier. Ik vind het vooral belangrijk dat de ploeg zich niet in de eerste kilometer zodanig stuk roeit dan ze in de resterende vijf kilometers de concentratie kwijt zijn. Ik weet al niet meer precies wat ik allemaal gezegd heb, niet heel veel want het liep gewoon GOED. De eerste vier kilometer ging het verhaal over benen gebruiken, gelijkheid, handen zelfde hoogte, beetje rust in het oprijden. De laatste twee kilometer werd ik schor van het aanmoedigen. Errrrugg goed geroeid! En in de middenmoot geeïndigd, helemaal top voor een eerste wedstrijd in de vier. En belangrijker nog, iedereen vond het leuk! Oh ja, voor mij ook, afgezien van de Natroweemus, de eerste wedstrijd die ik gestuurd heb, dus ook weer een toffe nieuwe ervaring.

Volgend jaar zeker weer naar de Linge. Dat kan met nog meer ploegen. Er passen nog wel een paar boten bij op de trailer, maar bovendien kan elke boot in elk van de drie wedstrijdblokken door een andere ploeg gebruikt worden.